آینده از نگاه من
چند روزی میشه که آینده بشر و رباتیک و هوش مصنوعی و واقعیت مجازی و فلسفه وجودی بشر ذهن من رو درگیر خودش کرده. تا اینکه دیشب مهدی بیگی عزیز که خیلی دیر وبلاگشم آپدیت میکنه این پست وبلاگش برام فرستاد. قسمتی از پست وبلاگ مهدی : پس چرا ما اینچنین اصرار بر ادامهٔ حیات داریم؟ آیا در درونمان هنوز نپذیرفته ایم که فراتر از ربات نیستیم و قادر به انجام کاری مافوق چیزی که برای آن برنامه ریزی شده نخواهیم بود؟ و یا عامل دیگری اینچنین ما را مصر کرده بر بقا؟ شاید لذت زنده بودن جواب سوال باشد. یعنی با اینکه میدانیم هیچ کاره ایم در این سلسلهٔ تصمیمات زندگی باز دلخوشیم به زنده بودن. دلخوشیم به لذتی که به واسطه